کریپتو در 3 دقیقه – لایت کوین

کارمزد تراکنش‌های بیت کوین بالاست. از نظر مالی، به صرفه نیست که با بیت کوین یک فنجان قهوه خریده یا شام خود را با دوست خود تقسیم کنیم. در صورت عدم توانایی برای پرداخت اجناس روزانه، اقتصاد با کمبود نقدینگی مواجه است. بدون وجود ارز رمزنگاری ‌شده‌ای که سطحی از نقدینگی مرسوم را برای مردم ارائه کند، اکثر دنیا نمی‌توانند به شکلی موثر (استفاده در برابر سرمایه گذاری) با کریپتوها سازگار شوند.

چیزی که به همین اندازه مهم است زمان تاییدی است که برای یک تراکنش طول می‌کشد. هر چه شفاف‌سازی تراکنش‌ها بیشتر طول بکشد، احتمال اینکه سازمان‌ها آن ارز را به کار بگیرند، کمتر است. در سی روز گذشته، متوسط مدت زمان تایید بیت کوین به صورت روزانه در کمترین حالت، 8 دقیقه و در بیشترین حالت، 1232 دقیقه بوده است. نه تنها این مسئله نشان‌دهنده‌ی تغییرپذیری فراوان و عدم‌ثبات است، بلکه مهم‌تر از آن، حتی کمترین/کوتاه‌ترین زمان‌های تایید هم نسبت به برنامه‌های پرداختی امروزه مثل Venmo و SquareCash زیاد به نظر می‌رسند.

در نهایت، موسس لایت کوین متوجه شد که قدرت هش به طور برابر در شبکه‌ بیت کوین توزیع نشده بود. استخراج‌کنندگان ثروتمند، گروه‌های استخراج‌کننده و در نهایت، استخرهای استخراج موفق شدند تا قدرت هش بالاتر از حد انتظار را متمرکزسازی کنند. متمرکزسازی-تمرکز زدایی بر روی یک طیف وجود دارد و یکی از اهداف لایت کوین از آغاز این بوده که اطمینان حاصل کند که سرعت هش استخراج آن نسبت به بیت کوین به شکل برابرتری توزیع شود.

ساتوشی ناکاموتو (Satoshi Nakamoto) در برابر چارلی لی (Charlie Lee)

لایت کوین یک کپی از بیت کوین است: لایت کوین یکی از فورک‌های اصلی بیت کوین بود. بر خلاف ساتوشی ناکاموتو که نام مستعار موسس بیت کوین است، موسس لایت کوین از همان ابتدا فردی شناخته‌شده بود. موسس لایت کوین، که از این ارز رمزنگاری شده در ماه اکتبر سال 2011 پرده‌برداری کرد، کارمند گوگل، چارلی لی، بود.

چارلی بعدها در کیف‌پول و صرافی محبوب کوین بیس به کار خود ادامه داد. او اخیرا کوین بیس را رها کرده تا به طور تمام‌وقت بر روی لایت کوین کار کند.

ارز رمزنگاری شده‌ در زندگی روزمره

چارلی لی می‌خواست که این ارز رمزنگاری شده را برای افراد معمولی بسازد. برای موفق شدن در این کار، باید اطمینان حاصل می‌کرد که با لایت کوین، کارمزدهای معاملاتی خیلی کمتر و زمان‌های تایید خیلی کوتاه‌تر امکان‌پذیر بوده و اینکه لایت کوین نمایانگر یک اجتماع استخراج‌کننده‌ غیر متمرکز خواهد بود.

کارمزدهای معاملاتی یکی از کارهای استخراج‌کنندگان برای تایید تراکنش‌هایی است که دارای پارامترهای بلاک چینی از پیش تعریف شده هستند. این دسته از پارامترها، مثل اندازه‌ی بلاک، عرضه، الگوریتم‌های استخراج و زمان‌های تایید به طور مجموع تشکیل‌دهنده‌ی پروتکل ارز رمزنگاری شده هستند. تیم لایت کوین هر سه مشکل را از طریق انجام دو راه‌حل زیر برای پروتکل لایت کوین، برطرف کرده است:

• کاهش زمان تایید
• افزایش عرضه نهایی
• تغییر الگوریتم استخراج
• تفاوت‌های استخراج – زمان‌های تایید کوتاه‌تر

ماینرها زمانی که بلاک بعدی در بلاک چین را تایید کنند، پاداش دریافت می‌کنند. مقیاس‌گذاری مدت زمان تایید استخراج بیت کوین و پاداش به تناسب شبکه‌های بزرگ‌تر انجام می‌گیرد که همانطور که در بالا دیده شد، موجب طولانی شدن مدت زمان تایید می‌شود. در مقابل، لایت کوین با مدت زمان تایید بسیار کوتاه‌تری ایجاد شده است؛ زمانی ثابت برابر با دو دقیقه و نیم.

به طور متوسط، برای هر یک بلاک بیت کوینی که تایید شود، چهار بلاک لایت کوین با همان اندازه تایید می‌شوند.

تفاوت‌های عرضه – 21 میلیون در برابر 84 میلیون

هر چه پروتکل بلاک چین برای تایید دسته بعدی تراکنش‌ها به زمان و استخراج‌کنندگان بیشتری احتیاج داشته باشد، کارمزد تراکنش نیز بیشتر خواهد بود. اما بیایید به مباحث مقدماتی اقتصاد برگردیم؛ زیرا یک استنباط آکادمیک دیگر نیز در اینجا حضور دارد: پیشی گرفتن تقاضا از عرضه باعث افزایش قیمت‌ها می‌شود تا مجددا به تعادل بازگردند. دومین تفاوت پروتکل لایت کوین که درباره‌ آن صحبت می‌کنیم و منجر به کارمزدهای معاملاتی کمتر شده است، تعداد کلی بیت کوین و لایت کوینی است که در گردش خواهند بود. به ترتیب، 21 میلیون و 84 میلیون.

همزمان با افزایش تعداد استخراج‌کنندگان و استخرهای استخراج، تقاضا برای پاداش نیز افزایش می‌یابد (کارمزد معاملات). این مسئله به طور حسی منطقی به نظر می‌رسید: با استخراج‌کنندگان بیشتر، رقابت پر هزینه‌تر شده و در نتیجه، استخراج‌کنندگان حقوق بیشتری را درخواست می‌کنند. از آن جایی که میزان عرضه‌ی بیت کوین ثابت بوده و به 21 میلیون می‌رسد، برآورده ساختن افزایش تقاضای به وجود آمده پرهزینه‌تر خواهد بود. از طرف دیگر، لایت کوین عرضه‌ی 84 میلیون لایت کوین را از پیش تعیین کرده بود؛ این به این معناست که عرضه‌ لایت کوین در گردش نیز از بیت کوین پیشی گرفته است.

این مسئله به هیچ عنوان یک مفهوم انقلابی نیست؛ بله، اگر لایت کوین هم شاهد افزایش فراوان استخراج‌کننده‌ها بود، کارمزد معاملاتش افزایش می‌یافت. اندکی کمتر و آهسته‌تر از بیت کوین.

تفاوت‌های استخراج

مقایسه اسکریپت (Scrypt) و SHA256

در آخر، یکی از تغییرات شگفت‌انگیز پروتکل که لی آن را انجام داد، این بود که از الگوریتم هش منتخب بیت کوین فاصله گرفت (چیزی که استخراج کنندگان آن را راه‌اندازی می‌کنند تا معاملات را تایید کنند). او متوجه شد که SHA256 که منتخب بیت کوین بوده است، کاملا به قدرت پردازش متکی است. این موضوع باعث افزایش استخراج‌کنندگان ASIC (مدارهای مجتمع با کاربرد خاص)؛ کامپیوترها، شد که به عبارت دیگر، برای قدرت استخراج ماکسیموم ایجاد شده بودند، نه هیچ چیز دیگر.

چارلی لی برای اینکه لایت کوین را به صورت دموکراتیک درآورد الگوریتم هش متفاوتی را انتخاب کرد. الگوریتمی که امکان مقیاس گذاری عملیات استخراج را برای یک سازمان کاهش می‌داد و در نتیجه، به معنای تمرکز زدایی بیشتر از بیت کوین بود. او با انتخاب الگوریتم هشی (Scrypt) که کمتر بر قدرت پردازش و بیشتر بر RAM سرعت بالا تکیه داشت، به این هدف دست یافت.

هدف چارلی از لایت کوین هیچگاه رقابت با بیت کوین نبوده است. او معتقد است که هدف لایت کوین این بوده که بیت کوین را با ایجاد یک ارز رمزنگاری شده مشابه برای استفاده‌ روزمره، کامل کند. تاکنون، لایت کوین در دست یافتن به این هدف موفق بوده است، اما فقط زمان مشخص می‌کند که آیا آن‌ها به موازات هم پیش می‌روند یا برای اینکه به طور دائم جایگزین یکدیگر شوند، به رقابت می‌پردازند.