چگونه به صورت رایگان نئو (NEO) استخراج کنیم؟

نئو (NEO) که پیش از این با نام Antshares شناخته می‌شد و در میان همه به عنوان « اتریوم چینی » (Chinese Ethereum) مورد اشاره بود، در سال 2014 میلادی پایه‌گذاری شد. بنیان‌گذاران آن به دنبال آغاز یک سیستم دیجیتال بودند که از قراردادهای هوشمند پشتیبانی کرده و قابلیت مبادله‌ی دارایی‌های دیجیتال را ارائه کند. این پروژه تا جایی پیش رفت که به اولین تکنولوژی بلاکچین متن باز چینی مبدل شد. 100 میلیون نئو، مالکیت بلاکچین را نشان می‌دهد. این 100 میلیون نئو در اصل توسط بلاک نخستین (Genesis Block) ساخته شده است.

فرآیند توزیع به وسیله‌ عملیاتی انجام می‌گیرد که به عنوان مکانیسم وایت پیپر (White paper mechanism) شناخته می‌شود. رقم 100 میلیون همچنین تعداد کل توکن‌های نئو است و قابلیت افزایش آن وجود ندارد. از آنجایی که نئو نمی‌تواند به واحدهای کوچک‌تر تقسیم شود، کوچکترین بخش همواره یک عدد صحیح خواهد بود. به لطف برتری تکنولوژیکی خود در مقابل رقبایش، سود آن در سال 2017 فوق‌العاده بود و ارزش این سکه رشد پیدا کرد. نئو حتی برگشت سرمایه‌ای به بزرگی 21000% را به سرمایه‌گذاران خود پیشنهاد می‌کرد. در حال حاضر، ارزش بازار آن در رقمی بالاتر از 1.45 میلیارد دلار قرار دارد.

استخراج نئو

بسیاری در دسته‌ افرادی قرار می‌گیرند که نئو را به سایر ارزهای رمزنگاری شده مرتبط می‌کنند. این دسته از افراد باور دارند که با بهره‌بردن از سخت‌افزار و پردازنده‌های گرافیکی اختصاصی قادر به استخراج نئو خواهند بود. هر چند، مسئله اصلاً این نیست چرا که استخراج نئو غیرممکن است. در لحظه‌ای که سکه‌ها از فاز توسعه عبور کردند، سازندگان آن اطمینان حاصل نمودند که 100 میلیون سکه از پیش استخراج شده است.

مطمئن باشید که نمی‌توانید این رمز ارز را استخراج کنید. برای اینکه بیشتر این مسئله را باز کنیم، پروتکل PoS که با نام اثبات سهام (Proof of Stake) بهتر شناخته می‌شود، در اجرای فرآیند توزیع نئو بسیار مورد استفاده بود و این اجماع گسترش پیدا کرد. بنیاد نئو یک نوع متفاوت از توکن به نام « گَس » (GAS) را در کنار مالکیت رمز ارز نئو دارد. به جای تمرکز بر راه‌های استخراج نئو، با سکه‌های نئو سرمایه گذاری کنید و منتظر پاداش آن به شکل GAS باشید. اگر کسی سرمایه گذاری GAS را در داخل کیف پول نئو انجام بدهد؛ بازده سوددهی بالایی خواهد داشت.

در دیگر رمز ارزهای PoS لازم است تا کاربر، کیف پول خود را در تمام طول فرآیند باز نگه دارد؛ با این حال، این مسئله در رابطه با « اتریوم چینی » برقرار نیست. تجربه‌ها و نقدهای کاربران حاکی از آن است که کیف پول‌هایی با نئوی سرمایه گذاری‌شده می‌توانند GAS تولید کنند که در یک بازه‌ی زمانی پیوسته‌ی 5 دقیقه‌ای قابل مطالبه هستند.

زمانی که صحبت معطوف به استخراج می‌شود، این سکه مانند نمونه‌های مشابه بیت کوین نیست، اما اگر کسی قصد سرمایه گذاری آن را داشته باشد، پاداش‌های بزرگی قابل جمع‌آوری هستند. وقتی فرآیند استخراج را در نظر می‌گیریم، استفاده‌ بیت کوین از پروتکل PoW یا پروتکل اثبات کار (Proof of Work) تفاوت بارز آن‌ها است؛ چون نئو بیشتر بر روی پروتکل « اثبات سهام » تمرکز می‌کند. این رویه‌ نئو مورد نظر عده‌ی بیشتری است، چرا که آن را مناسب‌تر و کارآمدتر می‌دانند.

اثبات سهام نئو

نسخه‌ای از پروتکل PoS که توسط نئو استفاده می‌شود، نوع بهبودیافته‌ای است که « مکانیسم نیابتی تحمل خطای بیزانسی » (Delegated Byzantine Fault Tolerance) یا به اختصار dBFT نامیده می‌شود. دارندگان با رای خود برای انتخاب نمایندگانی که به نام کتابداران شناخته می‌شوند و شبکه را می‌گردانند؛ این سیستم را کارآمد کرده و آن را گسترش می‌دهند. همین امر موجب انجام نقل و انتقالات با نرخ بالاتری می‌شود. دریافتی‌های معمول تنها با اجازه‌ی کتابداران برای انجام اعتبارسنجی به دست می‌آیند. GAS توکنی است که نئو را می‌گرداند. GAS همان چیزی است که برای اداره‌ی هر نوعی از نقل و انتقالات به جای نئو مورد استفاده قرار می‌گیرد. راه مطالبه‌ی توکن‌های GAS صرفاً نگه‌داشتن نئو در کیف پولتان است.

تعریف سرمایه گذاری

برای اینکه یک استخراج‌کننده بتواند انواع مختلف آلتکوین‌ها (Altcoin) و همچنین بیت کوین‌ها را استخراج کند، باید یک مسئله‌ی ریاضی پیچیده را حل کند و سپس تاییدی از همکاران در شبکه دریافت نماید. چنین سیستمی را با نام « اثبات کار » مورد اشاره قرار می‌دهند. بلاک استخراج‌کننده زمانی که کاربران در داخل یک شبکه‌ی به خصوص با آن موافقت نمودند، به بلاکچین اضافه می‌شود. پس باید با نیاز به حل مسائل ریاضی محاسباتی کنار بیایید که خود ضرورت نیاز به مصرف انرژی بالا و سخت‌افزار اختصاصی را می‌رساند که برای استخراج‌کنندگانی با هدف سرمایه گذاری لازم است.

مواردی که در آن یک استخر استخراج (Mining Pool) یا استخراج‌کننده از طریق تراژدی منابع مشترک (tragedy of the commons) می‌تواند از 51% توان محاسباتی خود استفاده کند، به حداقل رسیده یا وجود ندارد. با چنین توانی، استخراج‌کننده می‌تواند به راحتی بلاک‌های قانونی را از اعتبار انداخته و در عین حال، بلاک‌های غیرقانونی را ایجاد نماید. در پروتکل « اثبات سهام »، یک نفر برای اجرای چنین حمله‌ای لازم است تا 51% از تمامی سکه‌ها را در اختیار داشته باشد.

استخراج‌کننده

بسیار خوب، ممکن است استخراج نئو ممکن نباشد. با این حال، زمانی که نسل تازه‌ای از بلاک‌های نئو وجود داشته باشند، توکن‌هایی از نوع GAS خواهند بود که در میان دارندگان نئو توزیع می‌شوند. تیم نئو تمام گره‌های شبکه‌ی نئو را در دست دارد. این موضوع، استخراج GAS برای کاربران را غیرممکن می‌کند. اما هر کسی که توکن‌های نئو را در کیف پول خود نگه می‌دارد، صاحب GAS خواهد شد چرا که این ارز در میان آن‌ها توزیع می‌شود.

دلایلی برای استخراج

استخراج به افراد اجازه‌ی تصاحب رمزارز بدون نیاز به پرداخت پول بابت آن را می‌دهد. به یاد داشته باشید که یک فرد می‌تواند هنوز صاحب رمز ارز بشود، بدون آن که لزوماً یک استخراج‌کننده باشد. همچنین افراد می‌توانند گزینه‌ استفاده از ارز فیات (Fiat Currency) را بر خرید رمز ارز ترجیح دهند. تجارت هم راهکار دیگری است که در پلتفرم‌های تبادل صورت می‌گیرد؛ جایی که یک شخص می‌تواند اتریوم یا بیت کوین را ما به ازای نئو بفروشد. بعضی از پلتفرم‌ها، پرداخت به افراد را بابت انتشار پست‌های وبلاگ یا انجام بازی‌های ویدیویی در قالب رمز ارز انجام می‌دهند. استیمیت (Steemit) نمونه‌ای از یک رسانه است که به افراد درون سیستم که از استیم (Steem) استفاده می‌کنند، پاداش می‌دهد. استیم نوعی از رمز ارز است که از تبادلات استفاده می‌کند و می‌تواند توسط یک فرد برای خرید سکه‌های نئو استفاده شود.