فعالیت‌های CFT شامل آموزش تکنیک‌های تحقیق مالی در اجرای قانون، آموزش دادستان‌ها جهت پیروزی در پرونده‌های پولشویی و آموزش مراجع مقرراتی و نظارتی مالی جهت شناسایی فعالیت‌های مشکوک است. تلاش‌های CFT می‌تواند شامل بازرسی موسسات خیریه، موسسات بانکی زیرزمینی و کسب‌وکارهای خدمات مالی ثبت شده و سایر نهادها باشد.
CFT همچنین به عنوان «مبارزه با تامین مالی تروریسم» نیز شناخته می‌شود.
تشریح مبارزه با تامین مالی تروریسم (CFT)
افراد و سازمان‌هایی که تروریسم را تامین مالی می‌کنند باید نحوه صرف پول و مبدا آن را پنهان کنند. این وجوه ممکن است از منابع قانونی مانند سازمان‌های قانونی مذهبی یا فرهنگی یا منابع غیر قانونی مانند قاچاق مواد مخدر و فساد دولتی سرچشمه گرفته باشد. همچنین این وجوه ممکن است در حقیقت از منبع غیرقانونی به دست آمده باشد، اما از طریق پولشویی ظاهرا منشاء قانونی به خود گرفته باشد. پولشویی و تامین مالی تروریسم اغلب به هم مرتبط هستند. هنگامی که قانون قادر به شناسایی و جلوگیری از فعالیت‌های پولشویی باشد، اغلب همزمان از استفاده از این وجوه جهت تامین مالی اقدامات تروریستی نیز جلوگیری می‌کند. مبارزه با پولشویی کلید CFT است. بخش اندکی از پولی که صرف تامین مالی تروریسم می‌گردد از موسسات خیریه دو منظوره نشات می‌گیرد، و بخش اعظم آن از موسسات بانکی زیرزمینی به نام حواله و همچنین پولشویی مبتنی بر تجارت و حاملان پول نقد تامین می‌شود.
مؤسسات مالی نقش مهمی در مبارزه با تامین مالی تروریسم ایفا می‌کنند، زیرا تروریست‌ها اغلب برای انتقال پول به آنان (به ویژه بانک‌ها) متکی هستند. قوانینی که بانک‌ها را به انجام ارزیابی بایسته در مورد مشتریان خود (چه جدید و چه موجود)، و گزارش تراکنش‌های مشکوک مانند تراکنش‌های نقدی با مبالغ بالا به مراجع ملزم می‌کنند، می‌توانند به جلوگیری از تروریسم کمک کنند.
یکی دیگر از دلایل CFT این است که استفاده از سیستم مالی توسط مجرمان مشغول به پولشویی و تامین مالی تروریستی تهدیدی برای ثبات سیستم مالی به شمار می‌آید. اگر سیستم نتواند فعالیت‌های غیرقانونی را شناسایی کند، شاید اعتماد عمومی به یکپارچگی سیستم مالی از دست برود.
واحدهای اطلاعات مالی (FIU) و اشتراک فرامرزی اطلاعات بین کشورها به CFT کمک می‌کنند. FIUها سازمان‌های دولتی تخصصی هستند که گزارش‌های مربوط به تراکنش‌های مالی مشکوک دریافتی از موسسات و افراد را بررسی می‌کنند. FIUها سپس اطلاعات مربوط به تراکنش‌هایی که لازمه بررسی‌های بیشتر هستند را به مجریان قانون ارجاع می‌کنند.
گروه ویژه اقدام مالی (FATF) که از ۳۵ کشور و دو سازمان منطقه‌ای (کمیسیون اروپا و شورای همکاری خلیج) تشکیل یافته است، از طریق ایجاد فرایندهای استاندارد جهت جلوگیری از تهدید سیستم مالی بین‌المللی، در جهت مبارزه با پولشویی و تامین مالی تروریسم می‌کوشد. زمانی که در قوانین ضد پولشویی و قوانین CFT بین کشورها اختلافی وجود داشته باشد، خصوصا هنگامی که برخی از کشورها نسبت به کشورهای دیگر نظارت ضعیف‌تری داشته باشند، تروریست‌ها از سیستم‌های مالی این کشورها برای انتقال مخفیانه پول سوءاستفاده خواهند کرد. با ایجاد رویه‌های استاندارد برای بخش مالی، سیستم عدالت کیفری و برخی از کسب و کارها و حرفه‌ها، پنهان‌سازی تامین مالی سخت‌تر می‌گردد. FATF همچنین اطلاعات مربوط به روندهای پولشویی و تامین مالی تروریسم را جمع‌آوری کرده و با صندوق بین المللی پول، بانک جهانی و سازمان ملل به اشتراک می‌گذارد.
هر کس که مستقیما و یا غیرمستقیم، به عمد پول مورد نیاز جهت اجرای یک اقدام تروریستی را تامین کند، مرتکب تامین مالی تروریسم شده است. از آنجایی که تروریست‌ها بسته به اقتصاد محلی خود از روش‌های متفاوتی (به نام تیپولوژی) برای تأمین مالی فعالیت‌های خود و پنهان‌سازی منابع تامین مالی استفاده می‌کنند، تنظیم کننده‌های بازار مالی و مجریان قانون باید از تکنیک‌های مختلفی برای دستگیری این مجرمان استفاده کنند.
