تحلیل سرمایه‌گذاری در مونرو
مونرو یک ارز رمزنگاری شده است که با هدف حفظ حریم شخصی به وجود آمده است؛ شبکه این ارز علاوه بر اینکه جای خالی حفظ حریم شخصی در بلاکچین‌های ارزهای رمزنگاری شده قدیمی را پر کرده است، با استفاده از روش‌ها و ایده‌هایی مشکلات متمرکز شدن استخراج ارز و همچنین مشکل اندازه بلوک را حل کرده است و در نتیجه مونرو جز آن دسته از ارزهایی است که می‌تواند آینده درخشانی داشته باشد؛ در این نوشتار به تحلیل چگونگی سرمایه‌گذاری در مونرو پرداخته شده است.
مونرو (Monero) یک ارز ایمن، مبتنی بر حفظ حریم شخصی، غیر قابل ردیابی و متن باز می‌باشد که برای انجام تراکنش‌های ناشناسی که در بیت‌کوین قابل انجام نیست، ساخته شده است. مونرو با مجموعه‌ای از اصول غیرمتمرکز شدن و مقیاس‌پذیری در سه ماهه اول سال ۲۰۱۴ ساخته شد. مونرو بدون پیش استخراج، استخراج لحظه‌ای و حتی بدون عرضه اولیه سکه ساخته شده است. حتی با دانستن همین شاخص‌های ابتدایی هم به سادگی می‌توان فهمید که این توکن نسبت به توکنی که ما در دنیای ارزهای رمزنگاری شده از آن استفاده می‌کنیم، چقدر متفاوت است (مخصوصا در مراحل آخر این نوع فناوری که توکن‌های ERC20 به یکباره همه‌گیر شدند).
روش توسعه این ارز دیجیتال، کاملا بر اساس کمک‌های مالی خود کاربران، عاشقان فناوری بلاکچین و دیگر افرادی که می‌خواهند در آینده بانکداری دیجیتالی تاثیر گذار باشند، بنا شده است.
مونرو هدف خود را بر روی ساخت یک ارز دیجیتال قرار داده است که همانند پول عمل می‌کند. هدف سازندگان مونرو، ارائه حریم خصوصی کامل برای تراکنش‌ها و افراد مشغول در آن محسوب می‌شود. مشکل بیت‌کوین و دیگر ارزهای دیجیتال، نحوه باز کردن سیستم است. در این ارزها هر انتقال سرمایه را می‌توان ردیابی کرد؛ می‌توان پول انتقالی را دنبال کرد و کیف اصلی که بیت‌کوین‌ها از آن ارسال شده، کیفی که بیت‌کوین‌ها را دریافت کرده و همچنین مقدار دقیق ارزی را که منتقل شده، به آسانی قابل مشاهده است.
در اکوسیستم مونرو، شرایط متفاوت است. تماشاچیان عادی راهی برای کشف فرد فرستنده، دریافت کننده و میزان سرمایه‌ای که منتقل شده ندارند و این به آن معنا است که در بلاکچین مونرو، تراکنش‌ها خصوصی و غیرقابل ردیابی هستند.
اما تراکنش‌های خصوصی و غیر قابل ردیابی کردن سرمایه‌ها، تنها موردی نیست که این اکوسیستم رمزنگاری‌شده می‌تواند به شما ارائه کند. خدمات دیگری هم در این بلاکچین ارائه می‌شود که از همین اصول اخلاقی ناشناس بودن مونرو تبعیت می‌کند؛ قراردادهای هوشمندانه‌ای که برای افراد حاضر در بلاکچین اتریوم وجود داشته، اینجا هم قابل استفاده هستند اما به همراه آن‌ها، محرمانه و ناشناس بودنی اضافه می‌شود که قبلا در جای دیگری وجود نداشته است. این موضوع در آینده به تدریج در زمانی مفیدتر خواهد شد که اینترنت درون دستگاه‌های مختلف توسط فناوری‌های بلاکچین پشتیبانی شود و این مسائل در بازار اصلی مردم مورد پذیرش قرار بگیرد. یک مثال از چنین دستگاه‌هایی، کیف‌های کوچک و فیزیکی است که پذیرش ارزهای رمزنگاری شده در بازار عمومی را نشان می‌دهد.
یک جنبه خصوصی مهم دیگر که در ساخت، استقرار و توسعه بیت‌کوین نادیده گرفته شده، مقرراتی در زیرساخت شبکه است که برای دسترسی به موارد اساسی آن استفاده می‌شود. برای اطمینان از امنیت، حریم خصوصی و غیرقابل ردیابی بودن این اکوسیستم، سازندگان مونرو “راه حل‌های حفظ حریم خصوصی” (Privacy Solutions) به کار گرفته‌اند تا یک ارتباط یکپارچه i2p در پلتفرم مونرو ایجاد کند (i2p: پروتکل نامرئی اینترنت است که یک شبکه ارتباطی و فضای تاریک را ایجاد می‌کند که ارتباطات ناشناس، وبگردی و انتقال فایل‌ها را ممکن می‌کند). این موضوع، ساخت یک بورس ایمن و پلتفرم ارتباطی خصوصی را ممکن خواهد کرد که توسط هیچ نهاد دولتی یا شرکت ارائه دهنده خدمات اینترنتی، به منظور حفظ دارایی‌های شخصی و دیجیتالی، سانسور و قطع نمی‌شود.
به لطف تحلیل و آزمون‌های پر شمار منتقدین و شرکت‌کنندگانی که از بهترین‌های ارز رمز هستند، اکنون تراکنش‌های اکوسیستم مونرو از همان ابتدا و به طور پیش فرض ایمن و خصوصی شده است. کاربران می‌توانند میزان خصوصی بودن حساب خود را تعیین کنند. این موضوع از کاملا امن تا نسبتا مبهم و حتی کاملا آشکار برای افراد تغییر می‌کند و تمام سرمایه‌ها و وضعیت‌های حساب‌های مونرو را می‌توان تغییر داد.
قدرت انتخاب در تنظیم میزان شفافیت حساب، ابزاری ارزشمند محسوب می‌شود که می‌تواند در موارد متعددی مفید باشد. در حالیکه احتمالا بیشتر سرمایه‌گذاران یک حساب کاملا مستقل را انتخاب کنند، هیچ نهاد سودآوری نمی‌خواهد تنظیماتی کاملا شفاف در انتقال پول به سرمایه‌گذاران خود داشته باشد.
در اغلب اکوسیستم‌های ارز رمز که از بلاکچین پشتیبانی می‌کنند، غیرمتمرکزسازی کامل، یک هدف فرضی است که به ندرت در حالت صحیح خود به کار گرفته می‌شود و تا زمانی که حتی بخش کوچکی از سیستم برای فعالیت به متمرکز شدن و یک نقطه کانونی نیاز داشته باشد، غیرمتمرکزسازی در تمام جنبه‌ها با شکست مواجه می‌شود؛ چون توکن‌های رمزنگاری‌‌شده‌ای که بر پایه الگوریتم اثبات سهام (PoS) هستند، مورد علاقه گروهی از وال‌ها (سرمایهداران بزرگ) هستند که با اموال خود قدرت شگفت‌انگیزی در اختیار دارند و می‌توانند به وسیله آن رفتار بازار و معامله‌کنندگان را کنترل کنند، همچنین با گذشت زمان ثروت چنین افرادی روز به روز به دلیل سهام‌داری آن‌ها افزوده خواهد شد و قدرت آن‌ها بیشتر خواهد شد.
در توکن های اثبات کار (POW) همانند بیت‌کوین نیز، کل پروسه استخراج الزاما در گروه بسته‌ای از استخرهای در دسترس، متمرکز می‌شود که به تدریج نیرو کسب می‌کنند و می‌توانند نحوه ساخت توکن‌ها را تحت تاثیر قرار دهند. یک مثال واضح از چنین نیرویی، میزان هیجانی است که به بحث پیرامون SegWit بیت‌کوین مرتبط شده و در اولین روز آگوست ۲۰۱۷ رخ خواهد داد. استخرهای استخراج بیت‌کوین، مخصوصا در نقاطی از جهان همانند چین و جنوب شرقی آسیا که پروسه استخراج هزینه کمتری در بر دارد، نمی‌خواهند شاهد کاهش قدرت خود باشند و به صورت فعالانه تلاش می‌کنند تا بازار را با تصمیم‌های خود مبنی بر ساخت جبهه مشترک، تحت تاثیر قرار دهند. متمرکز شدن نیرو شدیدا خطرناک است، مخصوصا زمانی که با سیستمی همراه شده که این سیستم به همه اجازه می‌دهد تا کیف‌های موجود در تراکنش‌ها و سرمایه‌هایی که روی یک بلاکچین منتقل می‌شوند را ببینند.
سومین مثال معمول در متمرکزسازی جهانی رمزارز، روش متن بسته است که سکه‌های دیگر رمزنگاری‌شده (آلتکوین‌ها) گاهی از آن استفاده می‌کنند. این به آن معنا است که فقط یک گروه محدود از سازندگان و دیگر افراد تایید شده می‌توانند روی حل مشکلات فعالیت کنند و برای توسعه‌های بعدی توکن ارائه شده، یک تنگنا به وجود می‌آید که می‌تواند رفع نواقص را کند کرده و یک دام امنیتی بسیار مهم هم ایجاد کند.
به سیستم‌های متن بسته نمی‌توان به صورت عمومی‌رسیدگی کرد. ضمنا نمی‌توان آن‌ها را توسط متخصصین آی تی واسطه بررسی کرد. اعتماد به سرمایه‌های یک فرد دارای یک توکن متن بسته، به معنای تحویل آینده آن توکن به تصمیم یک فرد دیگر است. با این کار، کنترل به طور کلی در اختیار آن‌ها خواهد بود و هیچ راهی برای بررسی فعالیت‌هایشان وجود نخواهد داشت.
نحوه‌ای که توکن مونرو با این سه مشکل رمزارز مقابله می‌کند، در ابتدا با به کارگیری یک سیستم اثبات کار و الگوریتم آن آغاز می‌شود. در این پلتفرم به لطف کارآمدی و استخراج هوشمندانه، برخلاف دیگر پلتفرم‌های رمزارز، افراد زیادی از استخراج حذف نمی‌شوند. مالکین استخرهای بزرگ استخراج، تنها افرادی نیستند که از این موضوع سود می‌برند و نهایتا بعد از چندین سال، همه می‌توانند در آن شرکت کنند و بدون استفاده از سخت افزارهای شدیدا گران استخراج، بخش موثری در استخراج یک سکه باشند؛ هر کاربری که یک x86 CPU داشته باشد می‌تواند استخراج را صورت دهد و این موضوع به آن معنا است که کاربر نهایی و تازه واردین در بازار استخراج برای آغاز نیازی به جمع کردن سرمایه‌های عظیم و استفاده از یک سرمایه پر خطر ندارند.
تراکنش‌های درون بلاکچین مونرو به طور پیش فرض، شدیدا خصوصی هستند. این سیستم به خاطر طراحی‌اش، نسبت به سانسور شدن، کاملا مصون است. تیم سازنده بسیار فعال است، همه می‌توانند در آن شرکت کنند و بخشی از تیم مشارکتی ۳۰ نفره آن باشند. همواره بحث‌هایی پیرامون آینده فناوری هسته این ارز، توسط تیم و کسانی که در پروژه هستند، صورت می‌گیرد. روش متن باز و منبع ذخیره‌ای در دسترس روی GitHub به همه اجازه می‌دهد تا کدی که مونرو بر روی آن نوشته شده را بررسی کنند. با این روش هرگونه کد مخرب توسط شاخه توسعه اصلی شناسایی می‌شود و نیازی نیست که کل تیم سازنده کدها از وجود آن مطلع شوند.
از نقطه نظر مقیاس پذیری، اغلب توکن هایی که از کد اصلی بیت‌کوین انشعاب گرفته اند، چیزی به نام “محدودیت اندازه بلاک” دارند. چنین محدودیتی در اندازه بلاک، مشکلی است که اخیرا در اجتماع بیت‌کوین مورد بحث قرار گرفته و یکی از مشکلات اصلی می‌باشد که طی تصمیم Segregated Witness بیت‌کوین که در ابتدای آگوست ۲۰۱۸ رخ خواهد داد، بررسی خواهد شد.
محدودیت پویای اندازه بلاک مونرو، این مشکل را در نطفه از بین می‌برد. مونرو این کار را با محاسبه اتوماتیک محدودیت و اطمینان از این موضوع انجام می‌دهد که رشد بیشتری صورت نمی‌گیرد. در اکوسیستم مونرو یک سیستم جریمه قرار داده شده تا از رشد بی‌جا جلوگیری شود. همراه با بحث پیرامون اندازه بلاک، مشکلاتی درباره کارمزد و احتمال این که استخراج‌کنندگان از استخراج بلندترین زنجیره استاندارد منحرف شوند و انشعابی برای کسب کارمزدهای بالاتر ایجاد کنند به وجود می‌آید. نحوه‌ای که مونرو با این مشکل مقابله می‌کند، از طریق یک پاداش بلاکی ممتد ایجاد می‌شود. این پاداش هرگز به زیر ۰.۳ XMR نمی‌رسد و یک ارز مقاوم به تورم ایجاد خواهد شد؛ تورم در این اکوسیستم تا سال ۲۰۲۲ به ۱ درصد خواهد رسید و در ادامه به کاهش تورم در نرخ تعیین شده منجر می‌شود. داشتن چنین ویژگی‌هایی در یک سکه به آن معنا است که استخراج کنندگان همیشه دلیلی برای کار بر روی این ارز خواهند داشت و آن را زنده و بدون منشعب شدن نگه می‌دارند و در تمام موارد نیازی به بازار کارمزدی (fee market) وجود ندارد.
قابلیت تعویض در مونرو در سطح پروتکلی به کار گرفته شده است و این ارز رمزنگاری شده را با موفقیت در پول دیجیتالی تغییر داده است. در حقیقت تراکنش مونرو چیزی دارد که به آن “واکنش پذیری محتمل” می‌گویند و تمام سرمایه‌های شما را به مجموعه‌ای از دارایی‌های غیرشفاف تبدیل می‌کند. هیچکس نمی‌تواند این مجموعه را در تراکنشی مشخص، به طور کامل خرج شده یا نشده بنامد. این ابهام به عدم سانسور شدن توسط برخی دولت‌های مریض کمک می‌کند که می‌خواهند برخی توکن‌ها یا کسب و کارها یا استخراج کنندگان را به عنوان مواردی مشکوک به لیست سیاه اضافه کنند. چنین مشکلاتی فقط در ارزهای غیرقابل تعویض رخ می‌دهد و نبود این مشکلات در مونرو، آن را به ارزی دیجیتال که غیرقابل ردیابی می‌باشد تبدیل کرده است.
چیزی که در آینده نزدیک در این اکوسیستم به کار گرفته خواهد شد، قیمت مونرو را بالا برده است: اجتماع پشتیبان این توکن به خوبی آخرین اخبار را پیرامون قابلیت چند امضایی که به زودی در مونرو به کار گرفته می‌شود، دریافت کرده است. چند امضایی موضوعی بسیار مهم برای آینده این توکن محسوب می‌شود و انگیزه‌ای بالا برای پذیرش آن در بازار اصلی خواهد بود. نیاز به بیش از یک کلید خصوصی به منظور خرج کردن سرمایه‌ها، سبب ایمن شدن تراکنش‌ها، سودآوری آن‌ها و احتمال داشتن قابلیت برگشت پول برای کاربران اصلی در صورت وجود مشکلات در مدیریت یا مشتریان خواهد شد (همانند محصول دارای نقص، خدمات غلط، مشکلات فنی طی پروسه تراکنش و یا ارسال نشدن یک مورد). چنین سطحی از تضمین‌ها، بخش مهم و جا افتاده‌ای از پازلی است که بخش عام را به پذیرش این ارز سوق خواهد داد.
فاکتور مهم دیگر در پذیرش عمومی‌کاربران، نرم افزار موبایل و کامپیوتر MyMonero است که به زودی منتشر خواهند شد و به کاربران تازه‌کار و افراد خارج از بازارهای ارزی رمزنگاری‌شده هم اجازه می‌دهد سرمایه‌های خود را به سادگی در یک کیف بلاکچینی خرید و فروش کنند.
در پایان، اضافه شدن مونرو به کیف‌هایی همانند کوینومی، اکسودوس (Exodus) و کیف سخت‌افزاری لجر نانو اس (Ledger Nano S) قطعا به این توکن کمک خواهد کرد تا اعتماد لازم برای کاربر نهایی جهانی به عنوان یک جایگزین عالی برای فناوری های بلاکچین متمرکز شده با ایمنی کمتر را به دست آورد. در حقیقت کیف‌هایی که برای کاربران مبتدی در دسترس هستند، چیزی هستند که کل اقتصاد ارزی رمزنگاری شده در حال حاضر به آن نیاز دارند تا به وسیله آن بتوانند بین بخش دارک وب و توانایی خرج کردن ارزهای دیجیتال شده همانند پول عادی، ارتباطی بزرگ برقرار کنند. مزایای ساختاری که ما در اقتصاد فعلی از آن استفاده می‌کنیم باید برای معرفی این فناوری پیشگامانه به عموم مردم به کار گرفته شود و آسان کردن پذیرش کاربری یک استراتژی موثر به سمت جذب مقبولیتی همانند بیت‌کوین خواهد بود. زمانی که مردم از کیف های ارزی رمزنگاری‌شده استفاده کنند، باقی جنبه‌های مونرو هم مشخص خواهد شد؛ این ویژگی ها شامل غیرممکن بودن سانسور آن، امنیت عالی این ارز و پلتفرم بلاکچین پشتیبان آن و نهایتا استفاده کامل از نام مستعار می‌شود.