بزرگترین مشکل اقتصاد جهانی در سال ۲۰۱۹ جنگ تجاری آمریکا و چین نیست

بزرگترین مشکل اقتصاد جهانی در سال ۲۰۱۹ جنگ تجاری میان آمریکا و چین نیست. بزرگ‌ترین مشکل شکست‌های عظیم تجاری خواهد بود. شاید شکست‌های بانکی را نیز شاهد باشیم.

جنگ تجاری ایالات متحده و چین مسئله بزرگی در سال ۲۰۱۸ بود که منجر به ترس از معکوس شدن روند جهانی شدن و سقوط اقتصاد جهانی به مجموعه‌ای از بازارهای ملی شدیدا محافظت شده گردید.

اما بازارهای مالی و شرکت‌های جهانی دو طرف را در سال ۲۰۱۹ به میز مذاکره می‌آورند. اتفاقی که چند ماه پیش در مورد NAFTA افتاد.

در عوض، بزرگترین مشکل اقتصاد جهانی در سال ۲۰۱۹، شکست‌های بزرگی خواهد بود که می‌تواند منجر به شکست بانک‌ها در بازارهای نوظهوری شود که برای حفظ سطوح بالای زندگی متکی بر سرمایه خارجی هستند.

به چه دلیل؟ افزایش نرخ بهره و پایان کسب درآمد آسان بانکداران مرکزی در سال های اخیر.

توضیح آن ساده است. پول آسان به عنوان سونامی عمل کرد و تقاضا و عرضه در اقتصاد جهانی را به سطوح بالاتر افزایش داد. در بخش تقاضا، مصرف‌کنندگان را تشویق کرد تا بدهی‌های بیشتری را تقبل کنند. برای مثال، نسبت بدهی چین به نسبت تولید ناخالص داخلی، از حدود ۱۸ درصد در سال ۲۰۰۸ به بیش از ۵۰ درصد در سال ۲۰۱۸ افزایش یافته است.

پس از آن، به بدهی شرکت‌های چینی می‌رسیم که کاملا ناشناخته است.

در بخش عرضه، شرکت‌ها و کارآفرینان تشویق شدند تا به دنبال فرصت‌های کسب‌ و کار کم سود بروند. به عنوان مثال، به گفته بانک فدرال رزرو سنت لوئیس نرخ بهره‌برداری از ظرفیت صنعتی در ایالات متحده از حدود ۶۷ درصد در سال ۲۰۰۹ تا نزدیک به حدود ۸۰ درصد در سال ۲۰۱۱ افزایش یافت.

در همین حال، شاخص خوشبینی کسب ‌و کارهای کوچک NFIB از حدود ۸۰ در سال ۲۰۰۹ به حدود ۱۰۸ در سال ۲۰۱۸ رسیده است.

این بالاترین سطح از زمان ریگان است، دوره‌ای که آن هم با نرخ بهره پایین شناخته می‌شود.

به صورت ساده، پول آسان، اقتصاد جهانی را در یک چرخه رشد بالاتر قرار داد.

بدهی بیشتر مصرف‌کننده باعث افزایش مصرف شد. مصرف بیشتر منجر به سرمایه گذاری بیشتر و ایجاد کسب‌وکارهای جدید شد. هر به رشد اقتصادی بالاتر منجر شدند که آن نیز باعث افزایش درآمد و اشتغال شد.

در عین حال، سرمایه‌گذاری بیشتر باعث افزایش ظرفیت تولیدی اقتصاد و مهار تورم شد. و به بانکداران مرکزی اجازه داد سیاست آزادنه پولی خود را ادامه دهند.

همه این‌ها برای بازارهای مالی بسیار خوشایند بود، بازارهایی که به واسطه پول آسان رشد می‌کردند.

اما در ماه‌های اخیر، همه چیز تغییر کرده است. بانک‌های مرکزی در حال افزایش نرخ بهره هستند. سونامی پول آزاد تضعیف شده است. انتظار می‌رود که این امر بخش تقاضا و عرضه اقتصاد را به سطوح پایین‌تر براند.

در بخش تقاضا، اتمام پول آزاد باعث می‌شود که مصرف‌کنندگان بدهی بیشتری تقبل کنند. در بخش عرضه، این موضوع می‌تواند کسب‌ و کار کم سود را از رده خارج کند.

به طور خلاصه، اتمام پول آزاد، اقتصاد جهانی را در یک چرخه معیوب رشد کندتر قرار می‌دهد. تقبل بدهی کمتر از سوی مصرف‌کننده منجر به مصرف کم‌تر می‌شود. و مصرف کمتری می‌تواند موجب شکست کسب‌وکار شود.

این همان چیزی است که در سال ۲۰۰۸-۲۰۰۹، کمی پس از افزایش نرخ بهره توسط فدرال رزرو اتفاق افتاد و ایالات متحده به رکود اقتصادی فرو رفت. شکست‌های تجاری ایالات متحده به ۶۰۰۰ مورد در هر فصل افزایش یافت، در حالی که شکست‌های بانکی به ۱۵۷ رسید.

اما اکنون چیزی که مشکل را تشدید می‌کند ظهور ایدئولوژی‌های ضد جهانی‌سازی در سراسر جهان است که به بدبینی به وضعیت اقتصاد جهانی در سال ۲۰۱۹ دامن زده است.

دیمیتری زابلین، تحلیلگر ارز (DailyFX) می‌گوید: «با توجه به روند جهانی در سال‌های اخیر به سمت ایدئولوژی‌های جایگزین لیبرال که تمایل دارند بازار را متحول کنند، من به چشم انداز جهانی رشد در سال ۲۰۱۹ بدبین هستم.» «شاید انتخابات مجلس اتحادیه اروپا در سال آینده مایه یاس بازارهای اروپایی باشد، زیرا این قاره با فشار زیادی روبرو است.»

سپس به رشد کند آسیا می‌رسیم، که می‌تواند خوراکی برای ایدئولوژی‌های ضد جهانی‌سازی باشد. زابلین می‌افزاید:

سرمایه‌گذاران در حال درک چیزی هستند که انتظارشان را می‌کشد و سهام شرکت‌های حساس به اقتصاد را ارزان و اوراق قرضه خزانه‌داری را بالاتر می‌فروشند.